રમુજમાં ટાઈમીંગનું ઘણું મહત્વ છે. અને યોગ્ય સમયે યોગ્ય શબ્દ કે વાક્ય આખા વાતાવરણને રમુજથી ભરી નાખે છે. ક્યારેક અણધારી જગ્યાએ અમસ્તી જ રમુજ મળી આવે. ફક્ત ધ્યાનથી સાંભળવાની જ જરૂર રહેતી હોય છે.
૧૯૯૧-૯૨માં હું રાજકોટ શીફ્ટ થયો હતો અને રૈયા રોડ ઉપર વોહરાની આયુર્વેદ દવાની તેમજ દેશી ઓસડીયાં અને કરીયાણાની દુકાન. ત્યાં હંમેશા જબરી ભીડ રહેતી હોય છે. અને એમની વિશિષ્ટ પધ્ધતિ... તમે ઓર્ડર આપો એટલે કાઉન્ટર ઉપરથી અંદર વજન અને પેકીંગ માટે બુમ પડે.
એક સાંજે હું ત્યાં વરીયાળી અને અન્ય વસ્તુઓ લેવા ગયો હતો.
ત્યાં મારી આગળ એક બહેન ઉભા હતા અને એમણે ઓર્ડર આપ્યો.. કે અઢીસો ગ્રામ સુવાદાણા આપજો.
અને કાઉન્ટર ઉપરથી બુમ પડી... બેનને સુવા દેજે...
.
અને
.
હજી વજન કહેવા જાય ત્યાં બીજો બોલ્યો કે મને પણ બસ્સો સુવા દાણા...
.
અને
.
હજી વજન કહેવા જાય ત્યાં બીજો બોલ્યો કે મને પણ બસ્સો સુવા દાણા...
ત્યાં પાછી રાડ પાડી કે સાથે ભાયને પણ સુવા દેજે....
.
.
.
બેય નોખા પડીકાં એક અઢીસો અને બીજા બસ્સો..
.
.
.
બેય નોખા પડીકાં એક અઢીસો અને બીજા બસ્સો..
પણ ત્યાં સુધીતો પરિસ્થિતિ હાસ્ય હુલ્લડમાં પરિવર્તીત થઈ ચુકી હતી. પરંતુ એ કાઉન્ટર પરની વ્યક્તિ એના કામમાં એટલી મશગુલ હતી કે રહી રહીને એમને ખ્યાલ આવ્યો કે શું કહી બેઠા....
#આ_તો_એક_વાત
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો