હોમ

ગુરુવાર, 17 જાન્યુઆરી, 2013

Have a Breakfast or Be breakfast. - તમે નાસ્તો કરો છો કે કોઈનો નાસ્તો બની રહ્યા છો?


તમે નાસ્તો કરો છો કે કોઈનો નાસ્તો બની રહ્યા છો?



અત્યારે વ્યવસાય, નોકરી કે ધંધામાં હરીફાઇ સતત અને સખત છે. કોણ કોને ક્યારે પછાડી દેશે અને કયા સંજોગોમાં એ મહાત આપશે એની આગાહી કરવી અશક્ય છે. આજનો નંબર વન આવતી કાલે ક્યાં હશે એ પણ નક્કી નથી હોતું.

ભારતમાં સૌથી વધારે ડીજીટલ કૅમેરા કોણ વેચતું હશે? સામાન્ય રીતે પહેલા જવાબ આવે કે સોની, કેનન કે પછી નીકોન. જવાબ ખોટા છે. એ હવે સેમસુંગ કે નોકીયા છે. અને નોકીયા કે સેમસુંગનો મૂળ વ્યવસાય કૅમેરા બનાવવાનો નથી જ. એ જ રીતે, ભારતમાં સૌથી વધારે એલાર્મ ક્લૉક બનાવતી મોરબીની કંપનીનો હરીફ કોણ? અગેઇન જવાબ છે મોબાઇલ ફોન. 

ભારતમાં સૌથી વધારે રેવન્યૂ રેકોર્ડેડ સંગીતમાં કોણ કરતું હશે? ટી-સિરીઝ? HMV સારેગામા? જવાબ છે, એરટેલ. ૩૦ સેકન્ડના એક કૉલર ટ્યુનની એમની આવક આ બન્ને મ્યુઝિક કંપનીના વાર્ષિક ટર્નઓવર જેટલી હોવાનો એક અંદાજ છે. અને એરટેલ એ સંગીત ડીસ્ટ્રીબ્યુશન કંપની નથી જ. એરટેલ એ ભારતનું સૌથી મોટું મોબાઇલ સર્વિસ પ્રોવાઇડર ગૃપ છે. ૨૦૧૦ સુધી મોબાઈલ એટલે નોકીયા, એ પર્યાયવાચક શબ્દ ગણાતો. આજે આ સ્માર્ટફોનની રેઈસમાં નોકીયા લગભગ પરાજય પામ્યું છે. 

તો પ્રશ્ન એ ઊઠે કે મારો હરીફ કોણ છે?

એપલે સોની સાથે શું કર્યું? જે સોની એ કોડાક સાથે કરેલું? સરળ બાબત છે કે નહી? કોડાક એ ફિલ્મ બેઝ્ડ કૅમેરામાં જ રહેવું કે ડીજીટલમાં આગળ વધવું એ નિર્ણયમાં ખુવાર થઈ ગયું. અને સોની એટલે ડીજીટલ એમ આગળ વધી ગયું. સોનીએ એક જમાનામાં ચમત્કાર કહી શકાય એ પ્રકારને વોકમેન કૉન્સેપ્ટ મૂકેલો, અને અત્યંત સફળ રહ્યા હતા. પણ એક કોમ્પ્યુટર બનાવતી કંપની એ જ સોનીના વ્યવસાયમાં ગાબડું પાડે એ સોની માટે કદાચ કલ્પના બહારની બાબત હતી. એમને સ્વપ્નોમાં પણ ખ્યાલ નહી હોય કે એકે કોમ્પ્યુટર બનાવતી કંપની મહાત આપી શકે. એવું જ કાંઈક IBM સાથે થયું, એમનો મેઈનફ્રેમ કોમ્પ્યુટરનો જામેલો ધંધો, પર્સનલ કોમ્પ્યુટર ક્ષેત્રમાં પ્રવેશવા માટે ધ્યાનમાં ન રાખ્યો કે ન રહ્યો, અને આજે ઇતિહાસ છે કે IBM પર્સનલ કોમ્પ્યુટીંગમાં બજાર ચૂકી ગયું છે. નેટસ્કેપ એ એક એવું ઇન્ટરનેટ બ્રાઉઝર હતું કે જે ખરીદવું પડતું (ભારતમાં આપણને સોફ્ટવેર ખરીદવું એ અજાયબ લાગે, પણ સત્ય છે) માઈક્રોસોફ્ટ વીન્ડોઝની સાથે IE (ઇન્ટરનેટ એક્સ્પ્લોરર) મફત મળવા લાગ્યું, નેટસ્કેપની દુકાન રાતોરાત બંધ થઈ ગઈ.

આજનો હરીફ કાયમી નથી, અને આવતી કાલના હરીફ કોણ છે? કયા ખૂણેથી પ્રગટ થશે એ કલ્પના પણ નથી હોતી.

૨૦૦૮ના વરસમાં બ્રીટીશ એરવેઈઝના લંડન-ભારત રૂટ ઉપર હરીફ કોણ સાબિત થયું હશે? એર-ઈન્ડીયા, સીંગાપોર એરલાઈન્સ? જવાબ છે CISCO. આ CISCO કે HP ની ટેલી-વીડિયો કોન્ફરન્સીંગ સર્વીસીઝને કારણે બિઝનેસ ટ્રાવેલ્સમાં મોટો ઘટાડો નોંધાયેલો અને એ સતત ચાલુ જ છે. બિઝનેસમાં મંદી, કોસ્ટ કટિંગ અને ખર્ચા ઉપર કાપ મૂકવાના અનેક પગલાંઓને કારણે આ પ્રકારની સર્વીસીઝ નિયમિત ઉપયોગમાં લેવાવા માંડી. હવે એક એર-લાઈન્સને કેમ કલ્પના હોય કે એમના હરીફ ક્યાંથી પ્રગટ થશે? એર-લાઇન્સના મૅનેજમેન્ટને આશા હતી કે જેવી મંદી પૂર્ણ થશે, બિઝનેસ પાછો યથાવત્ થશે. પણ એ આશા ઠગારી નીવડે એમ સાબિત થઈ રહ્યું છે.

બે દસકા પહેલાં એક રાત્રિની અંદર ૩-૪ ફિલ્મ જોવા માટે ભારે ધરખમ VCR કે VCP ભાડે લાવીને જોતા હતા. ભાડે એટલાં માટે કે એ VCR/VCP કિંમતમાં પણ ભારે જ હતાં. મોટી VHS કેસેટ (જેની લાઇફ પાછી મર્યાદિત) અને આજે બ્લ્યુ-રે DVDના જમાનામાં તો એ મ્યુઝિયમ આઈટમ બની  જ ચૂક્યાં છે. લાખ રૂપિયા આસપાસથી મળતાં પર્સનલ કોમ્પ્યુટર આજે ફક્ત થોડા જ હજારોમાં મળતાં થઈ ગયા. અને હવે ટૅબ્લેટ, નોટિસ વગેરે લેપટોપ, અને એના સસ્તા પર્યાય જેવા નોટબુકને પણ ખાઈ રહ્યા છે.

ક્રિકેટ અને બોલીવુડ – ભારતના મોટા આકર્ષણ કેન્દ્ર. બન્ને અલગ અલગ ક્ષેત્ર. એક બીજા સાથે નાહવાનો કોઈ જ સંબંધ નહી. વન ડે મેચ આખા દિવસનો, હરીફાઈનો કોઈ પ્રશ્ન જ ન આવે. પણ આ ૨૦-૨૦ મેચ એ ત્રણ કલાકનો થઈ રહ્યો. અને એમાં પણ આ વર્લ્ડ કપ કે પછી IPL મુવીને ઝાંખાં પાડી નાખે છે. એ સમયગાળામાં નવા મુવી રીલીઝ થતાં નથી. અને આ ક્રિકેટની મેચ વખતે મુવી હોલ ખાલી નજરે ચડે છે. ખાલી હોલ તો પોસાય નહી? એટલે એ મલ્ટીપ્લેક્સ વાળાઓ IPL કે વર્લ્ડ કપના રાઈટ્સ લઈ મેચને સ્ક્રીન કરે છે. ક્રિકેટ એ માત્ર રમત ન રહેતાં એ એક પૂર્ણ મનોરંજન બની રહ્યું છે. હરીફાઈ ક્યાંથી આવે?

છેલ્લા વીસ વરસમાં કેટલી પ્રોડક્ટ બજારમાંથી અદ્ર્શ્ય થઈ કે થઈ રહી છે?

એલાર્મ ક્લૉક, રેડિયો, મ્યુઝિક સીડી (જેને MP3/MP4 ફોરમેટ ખાઈ ગયું) અને વધ્યું એ FM રેડિયો કામ તમામ કરી રહ્યું છે. અને FM રેડિયો ક્યાં સાંભળે? મોબાઈલ – ઓબ્વીયસ જવાબ છે. ટાઈપરાઈટર હવે અદ્રશ્ય થઈ ગયા છે. કદાચ કોર્ટની બહાર જોવા મળે છે. આજે બેંકમાં કશિયર ચેમ્બર બહાર લાઈન્સ પણ ગાયબ થઈ રહી છે. ATMને કારણે સગવડ ખૂબ વધી, કામમાં સરળતા પણ વધી છે.

અસંખ્ય આ પ્રકારના ઉદાહરણ આપણી સમક્ષ આવશે. 

મુસાફરી કરતી વખતે કુંજા/વોટરબેગ એ સામાન્ય જરૂરિયાત રહેતી, આજે બોટલ્ડ વોટર એ અનિવાર્ય જરૂરિયાત બની રહી છે. પહેલાં કોઈ પણ શહેરમાં પ્રવેશો એટલે તમને અનેક મોટર ગૅરેજ જોવા મળતાં, અને એમ્બેસેડર, પ્રીમિયર પદ્મની લાઈન બંધ ત્યાં સર્વિસ (આમ તો તકલીફ નિવારણ) માટે જોવા મળતી, આજે એ તમામ વર્કશોપ અદ્રશ્ય થઈ ગયા છે. 

આજે હરીફ કઈ દિશામાંથી આવશે એ ખબર નથી પડતી. જરૂર છે તો ફક્ત માર્કેટને સતત જાણતા રહેવાની, અને નવા પરિમાણો ઉમેરતાં જ રહેવાની છે. આજનો ગ્રાહક વેલ્યૂ એડીશનને વધુ મહત્વ આપે છે. ગ્રાહકોને જે ભૂલશે, ગ્રાહક એને ભૂલવાનો જ છે. અને સગવડ, સવલત અને યોગ્ય કિંમત એ મહત્વના પરિબળ છે અને રહેશે.

માટે જ તમે તમારો નાસ્તો કરે છે કે કોઇનો નાસ્તો બની રહ્યા છો?


એક ઇ-મેઇલને આધાર

જમાવેલી પ્રતિષ્ઠા બરફના સિંહાસન જેવી હોય છે. ધ્યાન રહે તો પીગળી શકે છે. ગમ્મે ત્યારે. – અનુભવોક્તિ



મંગળવાર, 8 જાન્યુઆરી, 2013

Travelers & Tourists - આવા મુસાફરો આવે એટલે આનંદ અને ખુબ આનંદ આપે,


:: મુસાફરીના ઉમદા અનુભવો ::


મુસાફરી મોટાભાગે મજબૂરીથી જ કરવી પડતી હોય છે. સીવાય કે વેકેશનમાં કોઈ દૂર હીલ સ્ટેશન ઉપર કે સમુદ્રકિનારો ફરવા જવાનું હોય. પણ વાહન, સ્થળ, પ્રદેશ, ભાષા આ તમામ ઉપર એક હંમેશા જીતે છે અને એ છે માણસો. અનુભવો તો એમના જ હોય. એને મોઢા ઉપર જવાબ ન આપી શકીએ, પણ મનમાં તો જવાબ નક્કી જ થઈ જાય કે અનુકુળતાએ આ જવાબ ચોપડાવી જ દેવો જોઇએ.

- પબ્લિક ટ્રાન્સપોર્ટમાં ભાગ્યેજ ચડતા મુસાફરો અને એમના અનુભવો

   - લગભગ ૧૨ વરસ પછી ટ્રેઇન/બસમાં બેઠો/બેઠી. વાઉ... આ અનુભવ પણ લેવો જોઇએ. 
(કેમ બાર વરસે રૂપિયા ભેગાં થયા?)
   - ઓહ ટ્રેઇન અંદરથી આવી હોય? રીઅલ્લી? કેટલી વિચિત્ર છે? 
(ના આ ટ્રેઇનમાં તો ખાલી ઘોડિયાં જ આવે, તમને ખબર ન હતી?)
   - આ કેટલી ગંદકી છે? (લે હમણાં તો ધોઈ હતી આખી ટ્રેઇન)
   - આમાં સુવાનું? (ના જા ને ભાઈ છાપરે, ઠંડક પણ મળશે)
   - હુહ્હ્હ્હ કેવાં કેવાં લોકો હવે વોલ્વોમાં જવા લાગ્યા? (તો કેવાં લોકો જવું જોઈએ?)
   - ક્લીનર - એસી કુલ કરના. (રાષ્ટ્રભાષામાં તો ભારે પ્રવીણ)
   - બસમાં બેસતાં તરત ક્લીનર યે બસ કબ પહોંચાડે ગા? (રાષ્ટ્ર્ભાષામાં હજી પણ પ્રવીણ)
   - રાસ્તેમેં ચાય-પાની કા સ્ટોપેજ આવેગા કે નહી? પેલે જ બોલ દો. (રાષ્ટ્રભાષામાં તો ભારે પ્રવીણ)
   - સીટ્સ તો એવી લાંબી કરશે - રીક્લાઇનર રહી અને આપણે તો ટીકીટના રૂપિયા વસૂલ કરવાના પાછાં. 
(બે વખત ઉબકા જેવા અવાજ કરો, આગલી સીટને ચોંટીને બેસી રહે)
   - અમુક સીટ્સ એવી લાંબી કરે જાણે તમે પૅસેન્જરને ખોળે લીધા હોય એમ લાગે.
   - પાન/મસાલાના કોગળા કરે અને કાચ લાલ કરી મૂકે. (પછી ખ્યાલ આવે કે વોલ્વોમાં કાચ ખૂલતા નથી)
   - બસ જ્યારે હાઇ-વે ઉપર કોઈ હોટેલ પાસે ઊભી રહે એટલે એટલો ઝડપથી દોડે જાણે બસ હવે નથી રહેવાતું...........

મોટા પરીવાર સાથે મુસાફરી કરતા લોકો અને તેમના અનુભવ

    - ચાલ બકુ કાકાના ખોળામાં બેસીજા. બારી તને મળી જ જાશે. 
(કાકો અજાણ્યો હોય અને ખુદના છોકરાં કોઈ દિવસ ખોળામાં બેઠાં ન હોય)
    - એ અમારો ૩૩, અને ૩૭ એમ બે અલગ અલગ ટીકીટ છે. જો તમે ત્યાં જતા રહો તો અમે એક સાથે રહી શકીએ 
( તો અમારે શું અલગ થવાનું તમારા માટે?)
    - લ્યો ચા પીવો, ઘરની છે. અને બકુના મમ્મી હાથેથી બનાવી છે. 
(અમારે તો બહાર જ બને અને બને તો પણ પગેથી બને)
    - છાપું આપોને, મેગેઝીન આપોને, અમને તો મુસાફરીમાં વાંચવાની બહુ ટેવ. (ખુદના ખર્ચે તો ખરીદો ક્યારેક)
    - બકુ હવે ચીકીને બારીમાં બેસવા દેશે. એ અંકલને બહુ હેરાન ન કરતી. (તમારી બારી તો લુંટાઇ જ ગઈ)
    - આ બેગ કોની છે? અને તમે જવાબ આપો એ પહેલાં તો બહાર માંડે મૂકવા, અને રુઆબ, અમારી સીટ છે અમે જ આંહીં બેગ મૂકશું. (બાપુજી રેલવે મંત્રી છે)
    - તમે જરા બહાર બેસો, અમારે જમવાનું છે. (અમે તો ગમ્મે એની થાળીમાંથી કોળિયા ચોરી લઈએ, એટલે બહાર કાઢવા બહુ સારા)
    - પ્રશ્નાવલી શરૂ - તમે ક્યાં ના? જાતે કેવાં? ક્યાં રહો છો? ક્યાં જવાના? ક્યારે પરત આવશો? રિઝર્વેશન છે કે નહી? ધંધો છે કે નોકરી? (અરે શ્વાસ તો લેવા દે)
    - અમારા ધાબળાને અડ્યા જ કેમ? અમારા ઓશીકાને અડ્યા જ કેમ? (હજી સુધી તો એ રેલવેની પ્રૉપર્ટી છે, ચોરવાનો ઇરાદો લાગે છે - અને ઝગડો કરવાનું એક બહાનું)
    - દર બીજા સ્ટેશન આવે પૂછશે, અમદાવાદ આવ્યું? આવે એટલે કહેશો. (ભલે ને ઓખા જવાનું હોય પણ જાણીને આનંદ કરવો)
    - સવારે - ટુથ-પેસ્ટ ઉધાર આપો તો જરા. (ઘેરે ટુથ બ્રશ ઉપર ચાંદલા કરતા હોય પણ મફતમાં લીટા તાણી લે)

હવાઈ જહાજ આઇ મીન એરો પ્લેઇનના મુસાફર (ડોમેસ્ટીક)

     - અમારે ઇન્ટરનેશનલમાં પ્લેઇન્સ મોકળા બહુ હોય યુ નો. (તો એમાં જા ને)
     - લેગ રૂમ સ્પેશીયસ બહુ હોય, યુ નો. (કહેતા હોય તો આગલી પાછલી સીટ્સ કઢાવી નાખીએ)
     - એર હોસ્ટેસ દેશી છે. (આમાં આપણે શું કરી શકીએ?)
     - અમારે ન્યાં ફૂડ બહુ ક્વોન્ટીટીમાં અને હાઇજીનીક મળે. આંહીં એવું ખરું કે? 
(આવે એટલે અડખે પડખે વાળાના ડબ્બા ઉતારી લ્યે)
     - પેલી એરલાઇન્સ બહુ સારી, અને ઓલી તો ખૂબ સારી (જેમાં બેઠાં છો એના તો વખાણ કરો)

કોઈકની કારમાં મુસાફરી કરતા મહેમાનો

     - મને તો આગળ જ ફાવે.
     - મારા છોકરાંઓને તો બારી જ જોઈએ.
     - અમારે તો હાઇ-વે ઉપર નીલકંઠમાં જ જમવા જોઈએ. (અરે તારું નીલકંઠ આ રોડ ઉપર ન આવે)
     - તમે બહુ ધીમે ચલાવો, અમારા બનેવી તો ૧૦૦-૧૨૫ જ હોય. (અરે એ તો ૪૨૦ પણ હોય એમાં અમારે શું?)
     - તમારી કાર બહુ નાની છે. (તમે હજી હીરો-મેજસ્ટીક ચલાવો છો એનું શું?)
     - હવે નવી લઈ લ્યો. (અરે આના તો હપતા તું ભરી દે હાલ)
     - બીસ્લેરીની બોટલ લઈ લેશો, અને નાસ્તો પણ લેશો. તળેલું બહુ ન લેતા. હું સીંગ-દાળિયા લેતો આવીશ
     - કાર ચોખ્ખી રાખતા હોય તો. 
(આ સૂચના મુસાફરીના ત્રણ કલાક પછી આપે, જ્યારે એના પરીવારો આખી કાર સીંગના ફોતરાંથી ભરી મૂકી હોય)
     - એસી બરાબર નથી હાલતું લાગતું.
     - જુના ગીત મૂકો, નવા ગીત મૂકો, ગજલ મૂકો, રેડિયો મૂકો (સૂચનાઓ અવિરત ચાલુ જ હોય)
     - એ આંહીં જુવો ને ન્યાં જુવો... હાથ તો એવા લાંબા કરશે કે ડ્રાઇવર મુંઝાઇ જાય કે મને તો સામે જોવા દો.



આપણું જીવન સાલું ડ્રાયફ્રુટ જેવું થઈ રહ્યું છે. રહી રહીને હાથમાં માળાહાળાઅખરોટબહુ આવે. - અનુભવોક્તિ



બુધવાર, 2 જાન્યુઆરી, 2013

Impressive Behavior - આવું વર્તન કરીએ તો જમાવટ તો થશે જ. પણ કોની?


વર્તન: જાહેરમાં, જાણીતી કે અજાણી જગ્યાએ, પરીવાર સાથે કે ગૃપમાં. આપણી ઓળખ બને છે. ઝીંકે રાખો. 


- આપણે કે અન્ય કોઈના  ઘેરે પ્રસંગ હોય પાર્કિંગ કેવું કરેલ હોય છે? 
 જાણે રોડ પુ. પિતાશ્રીની માલિકીનો હોય અને પાડોશીને એમના ઘેરે જવા માટે ઓબસ્ટેકલ કોર્સ જેવું થાય.

- આપણે કે અન્ય કોઈના ઘેરે પ્રસંગ હોય ત્યારે બુટ/ચંપલ કેમ રાખીએ છીએ?
જાણે કુંભનો મેળો. એકે એક જોડી વીખાય જાય. એક બૂટ પાલીશ વાળું રહે અને બીજું ઘસાઈ જાય. ઢગલો હોય.

- કોઈ પણ વાહનમાં મુસાફરી દરમ્યાન નાસ્તો કર્યા પછી એ પડીકાનું શું કરીએ?
એ.... ઘા. પાછળ આવતા વાહન ઉપર, રસ્તા ઉપર, કોઈના માથા ઉપર. અને તમે જો માર્ક કર્યું હશે તો રસ્તાની કે ટ્રેઇનના ટ્રેકની બન્ને બાજુએ પ્લાસ્ટિકનો પથારો નયનરમ્ય તો નથી જ લાગતો ને.

- સિનેમા હોલમાં થોડી ક્ષણો માટે લાઇટ જતી રહે તો કેવું વર્તન કરીએ છીએ?
જાણે સીટી વગાડવાથી કે બરાડા પાડવાથી લાઇટ આવી જવાની હોય. અને કાં અંધારાંની બીક લાગે છે?

- વરઘોડામાં રસ્તા ઉપરનું વર્તન કેવું હોય છે?
જગતમાં પહેલા લગ્ન હોય, રસ્તો પિતાશ્રીનો હોય, હોસ્પિટલ કે સ્કૂલ મારી ફરે. ફટાકડા અને લાઉડ મ્યુઝિક અબાધિત હક્ક બને અને આંગળી ઊંચી કરીને ભાંગરા કેમ થાય એ જોવા આખા પંજાબને જોવા બોલાવવા પડે.

- ટ્રેઇનની મુસાફરીમાં રાત્રે ૧૦ પછી મોટા અવાજે વાતો કરીએ છીએ?
સાથી મુસાફરોને એકલતા ન લાગે. એ પણ આપણી ચર્ચામાં અને ઠહાકામાં ભાગ લે (અનિચ્છા) એ પછી ભલે માથા પછાડતો હોય.

- હેડફોનમાં મ્યુઝિક સાંભળવું એ સારી બાબત છે.
પણ સાથે મોટા અવાજને સાથે ગાય એ કેવું સુંદર લાગે?

- જાહેર મુતરડીમાં સફાઈની જવાબદારી તો સફાઈ કામદારની હોય. પણ યુરીનપોટમાં પાનના કોગળા કરી નાખે અને પછી એ છલકાય.
તો ભાઇ શું લોકોએ થુકદાનીમાં લઘુશંકા કરવી?

- હોસ્પિટલમાં કોઈની ખબર કાઢવા જાય ત્યારે બાજુના પેશન્ટનું કેટલું ધ્યાન રાખીએ?
અરે... એના ખાટલે તો બેઠાં હોઈએ. ભલેને એના ઓક્સિજનની નળી દબાય.

લાસ્ટ બટ નોટ લિસ્ટ...

- ટ્રાફિકના નિયમોનો ભંગ કરીએ, જાણી જોઇને જ સ્તો. અને પછી એ કોન્સ્ટેબલને પૂછીએ... તને ખબર છે?? હું કોણ છું??? મારા બાપુજી કોણ છે?? બકલ પટ્ટા ઉતારી દઈશ.
તું કોણ છે અને બાપુજી કોણ છે એ તને અને તારી બા ને ખબર. અને એ કૉન્સ્ટેબલ છે હરતીફરતી ફોરેન્સીક લૅબ નહી.